తెలిసో, తెలీకో అంటే తప్పే .... అన్నీ తెలిసే......

మారుతున్న సమాజం..... మారుతున్న సమాజం.....
ఇది అధునాతన వినికిడి.... వింతైన సవ్వడి....
మారుతున్న సమాజానికి తగ్గట్టు మారాలి మనం.... జనం.....
ఇది నవ సందేశం ..... నూతన తరాలకు ఉపదేశం....

జరుగుతున్న ఈ మార్పు గమనం ఎటు వైపు?
మనం మారుతున్న దశలో వేసే అడుగు ఏ వైపు?

అది మంచా? చెడా? ఆశా? నిరాశా?
ఏ వైపు? అది ఎటు వైపు?

మంచి వైపే అనడానికి ఉందా ఉదాహరణ?
చెడు వైపే అనడానికి చేయొచ్చు నిర్థారణ!!

సమాజం మారుతుంది! నవ సమాజం ప్రారంభమవుతుంది!!
ఎక్కడో గౌరవ, మర్యాదలు...... ఎప్పుడూ వెక్కిరింతలు, వేళాకోళాలు....
లేదు చిన్నా, పెద్దా, ఆడా, మగా, పిల్లా, గొడ్డా....
ప్రతీదీ ఆకతాయితనమే ..... అహంభావమే.....
తెలిసో, తెలీకో అంటే తప్పే .... అన్నీ తెలిసే......

సమాజం మారుతుంది! నవ సమాజం ఆరంభమవుతుంది!!
ఎక్కడో ఆచార, సంప్రదాయాలు .... ఎప్పుడూ పాశ్చాత్య ధోరణులు, వెర్రి పోకడలు....
లేదు సిగ్గూ, ఎగ్గూ, వయసూ, వరసా, బుద్ధి, జ్ఞానం....
ప్రతీదీ విపరీతమే ..... వికృత కృత్యమే .....
తెలిసో, తెలీకో అంటే తప్పే .... అన్నీ తెలిసే ....

సమాజం మారుతుంది! నవ సమాజం సమాయత్తమవుతుంది!!
ఎక్కడో మంచి, మానవత్వం.... ఎప్పుడూ స్వార్థం, ఆవేశం, కుల, మత కలహం....
లేదు జాలీ, దయ, ఆలోచన, నీతి, ప్రేమ, సామరస్యం....
ప్రతీదీ కల్లోలమే .... భువి మీదే చూపించే నరకమే .....
తెలిసో, తెలీకో అంటే తప్పే ..... అన్నీ తెలిసే .....
అంతా తెలిసే .... ఆలోచనా రాహిత్యమే ....

సగం సగం కూడా లేని మంచీ, చెడుల ఈ సమాజం.....
మారుతున్న దిశ ఏ వైపు?
మారే దశలో వేసే అడుగు ఎటు వైపు?
ఏ వైపు? అది ఎటు వైపు????

ఎలా చేయగలం???

ప్రతీ ఒక్కరూ నిర్మలమైన మనస్సు (Pure Heart) కై కృషి చేస్తుంటాం. అంటే అన్నీ మంచి పనులే చేయాలి. అబద్ధాలు చెప్పకూడదు. ఎవరకీ హాని చేయకూడదు లాంటివి. కానీ ఒక్కసారి ఆలోచించిన ఆ ప్రయత్నంలో మనం ఎంతవరకూ సఫలమయ్యాం? ఎంత మంది సఫలీకృతులమయ్యాం? అంటే మాత్రం ఆ లెక్కకి మన చేతి వేళ్ళు సరిపోతాయేమో. కాదంటారా?

మనస్సనేది ఓ అద్భుతం. నిజానికి, అది నిజంగా మన నియంత్రణలోనే ఉందా? మన మనస్సును మనం నియంత్రిస్తున్నామా లేదా మన మనస్సే మనల్ని నియంత్రిస్తుందా? నిజంగా ఆలోచించవల్సిన విషయమే. ఏంటి లోపం? ఎక్కడుంది లోపం?

మన బుద్ధి , మనశ్శక్తి మొండివి, మార్చలేనివి అంటే అద్భుతం కాదు కానీ, ఆధ్యాత్మిక బోధనలు వాటి మధ్య ఉంటూ మనం చేసే పనులు, అవి మంచివా, చెడ్డవా, చెయ్యొచ్చా, చెయ్యకూడదా అనే అలోచనల్లో సహాయం చేస్తూ, కొన్ని సమయాల్లో మన మనస్సును నియంత్రించడంలో తోడ్పడుతూ, ఏదో ఓ విశ్వాసం మనల్ని , మన మనశ్శక్తిని ముందుకు నడిపిస్తున్నాయేమో, అదే ఆధ్యాత్మికతేమో అంటే మాత్రం అదో అద్భుతమే. మన విశ్వాసాలు కొన్నిసార్లు మారవచ్చు. వాటిని కాపాడుకోవాలి, వాటిని ఎప్పుడూ ఆదరించాలి, వాటితోనే జీవనం సాగించడమంటే కష్టమేమో గానీ ఎప్పటికీ ఆధ్యాత్మికతంగా ఉంటే మనలోని దుష్ట శక్తులకు, చెడ్డ పనులు చేయలన్న ఆలోచనలకు ఈ ఆధ్యాత్మికతా ధోరణి అడ్డుపడుతూండడం వల్ల మనలోని దైవత్వాన్ని పంపొందించుకోగలమేమో, మన మనస్సు మన నియంత్రణలోనే ఉంటుందేమో. ఏదేమైనా మన ప్రయత్నం మాత్రం తప్పనిసరిగా ఉండాలి ఎందుకంటే అలా ఆధ్యాత్మికత భావనలను పెంపొందించుకోవడం అంత సులభమంటారా?

ఒక్కసారి గతాన్ని చూచిన, మనకి ఎందరో గొప్ప గొప్ప మహానుభావులున్నారు. గౌతమ బుధ్ధుడు, స్వామి వివేకానందుడు, వాళ్ళకి అంత ఆధ్యాత్మిక ధోరణి ఎలా వచ్చిందో ఎంత ఆలోచించినా నాకు తట్టదు. బహుశా వాళ్ళు అన్ని విలాసాలను, సౌకర్యాలను త్యజించి, త్యాగం చేసి, ఒక్క దైవం మీదే మనస్సు లగ్నం చేయడం వల్లా, లేదా ఆ దేవునిపై వారికున్న విశ్వాసమా? లేదా రెండూనా!! అయితే అలా అన్నింటినీ మనం త్యాగం చేయాల్సిన అవసరం లేదేమో కానీ మనలోని ఉన్న దుష్ట శక్తులను, చెడ్డ ఆలోచనలను త్యాగం చేసి, త్యజించి, దైవత్వం మీద మనస్సు లగ్నం చేసిన నిర్మలమైన మనస్సును సాధించవచ్చేమో!!!!

కాగలరా డిటెక్టివ్?!!!

రెండు కుటుంబాలు, అబ్బాయి తరపు వాళ్ళు, అమ్మాయి తరపు వాళ్ళు, ఇరువురి చుట్టాలు, స్నేహితులు అందరూ కలిసి సంతోషంగా జరిపే వేడుక "పెళ్ళి". అదెలా జరుగుతుందో అందరికీ తెలిసిందే. సాంప్రదాయాలు వేరైనా, పద్ధతులు వేరైనా భావన ఒక్కటే. సంబరం - సందడి ఒక్కటే. అయితే ఆ వేడుకకు ముందు ఉన్న జీవితం, తర్వాత జరగబోయే జీవితం మాత్రం అనుభవించే వాళ్ళకి మాత్రమే తెలుస్తుంది. సూటిగా చెప్పాలంటే పై పై హంగులు చూసి, భ్రమలో మోసపోతున్నామన్న సంగతి, లోతుగా తెలుసుకోకుండా తొందరపడి జీవితాన్ని నాశనం చేసుకున్నామన్న సంగతి, పెనంలో నుండి పొయ్యిలో పడ్డ నానుడిలా ఆ సుడిగుండంలో చిక్కుకున్నాకే తెలుస్తుంది. జరగబోయే దానిని ఎవరూ ఊహించలేరు, శాసించలేరు కనుక జరుగుతున్న దాన్ని సమగ్రంగా పరిశీలించిన తర్వాతే ఓ అడుగు ముందుకు వేయాలని, తొందరగా పనులు చేయొచ్చు కానీ తొందరపడి పనులు చేయకూడదన్న విషయాన్ని ఓసారి అందరికీ గుర్తు చేద్దామనే చిన్న ప్రయత్నానికి జీవితంలో అతి పెద్ద ముఖ్య ఘటన "పెళ్ళి" ని ఉదహరణగా తీసుకుని, పెళ్ళికి ముందు చేయవలసిన పనులలో జరిగిన, జరుగుతున్న కొన్ని మార్పులను సూచిస్తూ, వీలైతే మనం కూడా అనుసరించవచ్చేమో అనిపించి, దాని అవలంబన, లోటుపాట్లు, తదితర అంశాలు మీరు కూడా క్షుణ్ణంగా పరిశీలించి, సూచనలు, సలహాలు ఇస్తారని......

ఇంట్లో అమ్మాయి లేదా అబ్బాయి, ఈ రోజుల్లో బాగా స్థిరపడ్డాక పెళ్ళి చేసుకోవాలనే వారి ఆలోచనలకు అవకాశమిచ్చి, ప్రోత్సహించి, అలా స్థిరపడ్డాక, వివాహం చేయాలనే ఆలోచనతో తెలిసిన వాళ్ళనో, పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్యనో, వివాహ వేదికలనో సంప్రదించి ఒకటి, రెండు, మూడు, ఇలా..... నచ్చేదాకా రకరకాల సంబంధాలను చూసి, కుటుంబ సాంప్రదాయం, మంచి పేరు, హోదా, పలుకుబడి, ఇరువురి విద్యార్హత, ఉద్యోగాల్లో సమానత్వం, ఇలా అన్నింటినీ ఆరా తీసి, అన్నీ బావుంటే వాటిపై ఆధారపడి అబ్బాయి-అమ్మయిలను విశ్లేషించుకుని పెళ్ళిచూపులు, ఆ తర్వాత నచ్చితే మాటలు, కట్నాలు, కానుకలు, భోజనాలు, నిశ్చితార్థం, కాస్త గడువు, పెళ్ళి, మేళతాళాలు, అక్షింతలు, ఆశీర్వాదం, అందరి మదిలో సంతోషం.

అయితే చాలామంది, మనలోనే ఎంతో మంది, కుటుంబం కోసం ఆరా తీస్తున్నారు కానీ, ఆ అబ్బాయి, అమ్మాయిల గురించి తెలుసుకోవడం లేదని అనను కానీ లోతుగా పరిశీలించడం లేదు.

భారతదేశ సాంప్రదాయం ఎంతో గొప్పదని అందరికీ తెలుసు కానీ ఈనాటి భారతీయులు పాశ్చాత్య ధోరణి మోజులో పడి మన సాంప్రదాయాలను మట్టి కరిపిస్తున్నారని ఎంత మందికి తెలుసు? ఇంకా చేదుగా చెప్పాలంటే ఇంట్లో పెద్దవాళ్ల బాధ పడలేక మన సంస్కృతిని, ఓ సారి ఇంట్లో నుండి బయటకు రాగానే విదేశీ సంస్కృతిని అనుసరిస్తున్నారంటే ఒక్కసారిగా పెద్దలు ఉలిక్కిపడక తప్పదు. మరికొంత మంది ఇంట్లో పెద్దల మాట వినకుండా, వారికి ఎదురు చెప్పిన సందర్భాలు కోకొల్లలు. అయితే మన పిల్లలే కదా అని పెద్దలు సర్దుకుపోయిన సందర్భాలెన్నో. అది అబ్బాయి అయినా, అమ్మాయి అయినా ఒకే ధోరణి. దుస్తులు, వ్యావహారికం, సిగరెట్లు, పాన్ పరాగ్ లు, సెల్ ఫోన్లో కబుర్లు చెప్పడం తప్పు కాదు కానీ, అదే పనిగా మాటలు, ఫోటోలు, మెసేజ్ లు, ఇక అమ్మాయిలు మేమేం తక్కువా అన్నట్లు వ్యవహరించడం. ఈ దశలో ఇలాగే ఉంటారు తర్వాత వాళ్ళే మారుతారులే అనుకోవడమంత సులభంగా జరుగుతుందా ఆ మార్పు? నూటికో, కోటికో ఒకరిద్దరన్నట్లు ఉంటుంది ఆ మార్పు.

అయితే ఇక్కడ మరో మాట. పెళ్లైతే వాళ్ళే మారుతారులే అన్న మాట మరీ దారుణం. మొక్కై వంగనిది మానై వంగునా! జన్మనిచ్చిన పుణ్యభూమి, తల్లిదండ్రులకివ్వని గౌరవం, వేరే ఎవరికో ఇస్తారా?

ఇలా ఆలోచించకుండా, మారుతారులే అని పెళ్ళిళ్ళు చేసేసి, ఎన్నో కలలతో కొత్త జీవితంలో అదుగుపెట్టిన అమ్మాయి-అబ్బాయి కలకాలం సంతోషంగా జీవించగలరా? ఛీ! ఇక సర్దుకుపోవాలి అనుకుంటూ జీవించడం. అంతకు మించి దుర్భరమైన జీవితముంటుందా? లేదా విడిపోవడం, విడిపోవడానికా చేసుకునేది పెళ్ళి?!

ఒక ఉద్యోగం కోసం సర్టిఫికేట్లు చాలవన్నట్లు ఎవరిదో ఒకరిదైనా రిఫరెన్సు కావాల్సిన, అలా కాకుంటే ఉద్యోగాలు కష్టమైపోతున్న ఈ రోజుల్లో కుటుంబ పేరు, హోదాలను చూసేసి కట్నాలు ఇచ్చేయడం లేదా తీసుకోవడం ఎంత వరకూ సమంజసం? అందుకేనేమో, పెళ్ళికి ముందు పూర్తిగా, క్షుణ్ణంగా పరిశీలించి, కుటంబాలను కాదు, వధూవరులను, వారి గురించి ఎంక్వైరీ చేసి, వారికో కొత్త జీవితాన్ని అందించేందుకు, మన నగరాల్లో ఉన్నారో, లేరో తెలీదు కానీ మహానగరాలు -మెట్రొపాలిటన్ సిటీల్లో ఏర్పడ్డారట "MARRAIGE-PRIVATE DETECTIVES".

మన వరకు మనం ఎంత వరకూ నిఘా వేయగలం. మనకున్న పనులకు తోడు పెళ్ళంటే మరి కొన్ని అదనపు బాధ్యతలు ఎలానూ తప్పవు. ఒకవేళ వీలు చూసుకుని అలా చేసినా, మనం కనిపెడుతున్నట్లు వాళ్ళకి తెలిసిపోతే. అమ్మో! మన అభిప్రాయం - మంచి సంబంధం, చేజారిపోతుందేమో! అందుకే మనకెందుకీ గొడవ. ఆ పనిని ఈ డిటెక్టివ్స్ కీ, డిటెక్టివ్ ఏజెన్సీస్ కీ అప్పజెప్పేస్తే....

అబ్బాయి మంచివాడా, చెడ్డవాడా, నటిస్తున్నాడా, జీవిస్తున్నాడా, ఉన్న అలవాట్లు, మంచివా, చెడ్డవా, ఎంత మంది స్నేహితులు, అందులో మగవాళ్ళెంత మంది, ఆడవాళ్ళెంత మంది, వాళ్ళతో వట్టి స్నేహమేనా, గట్టిగా మరింకా ఎక్కువేదైనానా (భావం ఊహించగలరు), పాన్ షాప్ వాడికి ఈయన సిగరెట్లు, పాన్ లు, వగైరా చెత్త వల్ల ఎంత ఆదాయం వస్తుంది, ఎన్ని గంటలు ఇంట్లో గడపడానికి ఇష్ట పడతాడు, ఎంత సేపు బయట షికార్లు చేస్తాడు, ఆయన గారు చూసే సినిమాలేంటి, చేసే సిత్రాలేంటి, ఇలా అన్నింటినీ శరీరాన్ని స్కాన్ చేసే యంత్రం మాదిరి అన్నీ వాళ్ళే చూసుకుని మీ అమ్మయికి ఓ మంచి జీవితం ప్రసాదించగలరు.

అదే అమ్మాయైతే అణుకువగా ఉండేందుకు ఇష్టపడుతుందా, అందంగా ఉండేందుకు ఇష్టపడుతుందా, సేవ చేయాల్సి వస్తే చేస్తందా, చేయించుకుంటుందా, ఎంతమంది స్నేహితులు, అమ్మాయిలా, అబ్బాయిలా, వట్టి స్నేహమేనా, ఇంకా ఏమైనానా (వ్యాఖ్య కఠినంగా ఉన్నా వినక, చదవక, ఆలోచించక తప్పదు), ఆమెకు ఆలోచించగల సామర్థ్యం ఎంత? ఇతరులను ఆలోచనలో పడేసే సామర్థ్యం ఎంత?ఇలా ఏవైనా సరే పూర్తిగా ఎంక్వైరీ చేసి మీ అబ్బాయికో స్నేహితురాలు, భార్య, తల్లి, ఇలా అన్ని లక్షణమైన లక్షణాలుండే జీవిత భాగస్వామిని అందించగలరు.

అంతకన్నా మనకింకేం కావాలి? పెళ్ళి జరిగేటప్పుడు సంతోషం ఎలాగైతే ఉండాలో, పెళ్ళి తర్వాత రెట్టింపు సంతోషంగా ఉండాలంటే ఇలాంటి డిటెక్టివ్స్ మన ప్రాంతాల్లో కూడా ఉండడం శ్రేయస్కరం. రెండు జీవితాలను చక్కగా ఒక్కటి చేసేందుకు, వారు సంతోషంగా జీవితాన్ని సాగించేలా చేస్తున్న ఆ డిటెక్టివ్స్ ను నిజంగా అభినందించాల్సిందే. మనలో, మన ప్రాంతాల్లో కూడా ఎవరైనా అలా డిటెక్ట్ చేసేందుకు, అందరినీ సంతోషపరిచేందుకు డిటెక్టివ్స్ గా మారితే ఎంతో బావుంటుంది కదా! నిజానికి ఇది కూడా సమజ సేవే అని నేను భావిస్తున్నా..... కాదంటారా??!!

ప్రేమ - మతం - సమ్మతం

అమ్మా నాన్నల అనురాగం, అక్కా తమ్ముళ్ళ ఆప్యాయతతో
ఆ నలుగురి సహాయ, సహకారాలతో, ప్రోత్సాహాలతో
చక్కగా చదువుకుని, మంచి ఉద్యోగం చేస్తూ...
ఆ దేవుని ఆశీస్సులతో, అందరి దీవెనలతో...
చలాకీగా ఓ వైపు, హుందాగా మరో వైపు...
మంచి పేరుతో.... అయితే పనీ లేదా కుటుంబం అనుకుంటూ....
అందరి ప్రశంసలు అందుకుంటూ తనదైన శైలిలో వ్యవహరించే ఓ అమ్మాయి....

అమ్మా నాన్నల అనురాగం, చెల్లీ తమ్ముళ్ళ ఆప్యాయతతో
వెలకట్టలేని స్నేహమందించే మిత్రుల అభిమానంతో...
వారందరి సహాయ సహకారాలతో, ప్రోత్సాహాలతో...
చక్కగా చదువుకుని, మంచి ఉద్యోగం చేస్తూ...
ఆ దేవుని దీవెనలతో... అందరి ఆశీస్సులతో....
పెద్దల యందు వినయంతో, ఉన్న దాంట్లో పదిమందికీ సహాయమందించాలనే...
తపనతో.. అన్ని రకాలా ఉన్నతంగా ఆలోచిస్తూ....
అందరి ప్రశంసలు అందుకుంటూ తనదైన శైలిలో వ్యవహరించే ఓ అబ్బాయి....

నెల రోజుల క్రితం ఒక మంచి సంస్థలో ఉద్యోగం సంపాదించిన ఆ అబ్బాయి
నెల రోజుల తర్వాత అదే సంస్థలో ఉద్యోగావకాశం పొందిన ఆ అమ్మాయి

ఇద్దరూ అపరిచితులు....
ఏంటో విధి చిత్రం... ఆ దేవుడు చేస్తున్న విచిత్రం...
అపరిచితులు అయ్యారు సుపరిచితులు...
ఆ తరువాత స్నేహితులు......

ఆ అబ్బాయి పేరు వింటేనే అందరిలో కలుగుతుంది ఓ గౌరవ భావం...
ఎప్పుడూ ఉండే తనని చూస్తే చాలు...
ఆ నవ్వే తన ఆభరణమా? అదే తన ధైర్యమా?.... అనిపిస్తుంది...
ఆ నవ్వు చూస్తే చాలు మన ఆనందం రెట్టింపవుతుంది...
ఎంతటి బాధైన మాయమవుతుంది....
తన నడక, తీరు, పద్ధతి బహుశా ఈ లోకంలో వేరెవరికీ ఉండదేమో....
ఇక ఇంతకన్నా ఎక్కువ చెప్తే అతిశయం అవ్వదు కానీ....
చెప్పేకన్నా ప్రత్యక్షంగా చూస్తే నమ్మకం కలుగుతుంది....

అటువంటి నమ్మకంతోనే ఆ అమ్మాయి అతనికే ప్రత్యేకంగా ఉంటే బాగుందనుకుంది
ఆ హృదయాన్ని కోరుకుంది.... అతనితోనే జీవితం అనుకుంది....
ఆ విషయం అతనితో చెప్పాలన్న ఆరాటం ....
చెప్తే అవునంటారో.. కాదంటారో అన్న సందేహం.... భయం..
తననే చూస్తూ... తనతో ఉంటూ.. చెలిమే చేస్తూ....
తన తోడేకావాలనుకున్నా.. తన నీడే చేరాలనుకున్నా..
ఎందుకో చెప్పలేక గుండెల్లోనే మౌనంగా దాచేస్తున్న ప్రయత్నాన్ని జయించలేక..
సతమతమవుతూ... మాట్లడలేని తన మౌనాన్ని అర్థం చేసకోలేవా?
కళ్ళళ్ళో చూసి తనపై ఉన్న ప్రేమని తెలుసుకోలేవా?
ఆపై తన హృదయాన్ని అందంచలేవా? అనుకుంటూ...

ఆ అమ్మాయి మనసులోని మాట పెదవి దాటి బయటకు రాదా?
ఆ నిజానికి ఎప్పటికైనా జీవం వస్తుందా? జీవం లేని శిల్పంలా నిలిచిపోతుందా?
తాకితే నీటిలో నీడలా చెదిరిపోతుందా? చూడలేని కలలా కళ్ళళ్ళోనే దాగిపోతుందా?
నీలి గగనంలో నల్ల మబ్బులా కరిగిపోతందా?

ఎందుకింత ఆరాధన? అసలెందుకింత ఆవేదన?
మనసులోనే జీవిస్తున్నందుకా? కళ్ళ ముందే నిలుస్తున్నందుకా?
అసలా మాట తను పోయేలోగా బయటకు వచ్చేనా?
లేదా తనతో పాటే సమాధి అయ్యేనా?

అనుకుంటూ ప్రతీరోజూ ఆ అబ్బాయిని చూడగానే..
ఇది స్నేహం కాదు ప్రేమని చెప్పలేక..
ప్రేమని దాచి స్నేహాన్నే పంచలేక..
చెలిమి చేస్తూ... ప్రేమను దాచలేక...
సతమతమవుతున్న ఆమె మనస్సును ఓదార్చలేక..
చేస్తున్న సంఘర్షణలో ఆమెకు దక్కింది విజయం...

దైవానుగ్రహమో.. అతనికున్న ధైర్యమో..
అంతలోనే అతనే చెప్పాడు... తన మనసులో ఉన్న ఆమె భావం!!!

ఎప్పుడూ ఆమె ఊహించని పరిణామం..
అనుకోలేదు వస్తుందని ఆ నిమిషం..

అతని తీయని మాటతో... ఆమె కోరిన భావంతో...

ఆమె సాధించింది విజయం..
ఆమెకు మాత్రమే సంతోషం...
ఆమె మనసుకు మాత్రమే ఆనందం ....
కానీ, ఆ విజయం నిలుస్తుందా?
జీవితాంతం ఆమెతో ఉంటుందా?

మళ్ళీ మొదలైంది సంఘర్షణ...
ఇప్పుడు ఇద్దరికీ....
ఎప్పుడు అంతమవుతుందో తెలియని వేదన...
అసలు అంతమవుతుందా? వారికి విజయాన్నిస్తుందా?
లేదా వారితో పాటే అంతమవుతుందా? ఆలోచనలకు లేదు అంతం....

ఇంతలోనే వచ్చింది మరో సమయం... విజయం...
మరో మంచి సంస్థలో చక్కని అవకాశం..
అతను వెళ్ళాల వద్దా... అనే సందేహం...

అయితే జీవితంలో ముఖ్యం ఉన్నత స్థానానికి వెళ్ళడం
ఇంకా మంచి పేరు సంపాదించుకోవడం... మంచిగా స్థిరపడడం..

సంతోషం.... బాధ..... కలయికల మధ్య వీడ్కోలు...
ఇద్దరూ ఇరు చోట్ల.... కానీ,
ఇద్దరి మనసుల్లో ఒకే భావం...
ఒకరి కోసం ఒకరనుకునే స్వభావం...
అన్ని విషయాల్లోనూ సామ్యం..

ప్రతీక్షణం పిల్లల కోసమే ఆలోచించే ఆ తల్లి మనసు
ఆ అమ్మాయిని అంత మంచి స్థితికి తీసుకొచ్చిన ఆ మనసు
మా అమ్మాయి ఎప్పుడూ సరియైన నిర్ణయమే తీసుకుంటుందనే

నమ్మకమున్న ఆ మనసు
ఈ నిర్ణయాన్ని ఎందుకో అంగీకరించలేకపోతుంది...

ఏమిటి కారణం? ఆ అమ్మాయి నిర్ణయం నేరమా? లేదా ఆలోచనలో లోపమా?
కాదు.. ఆ నిర్ణయం కాదు నేరం.. ఆ ఆలోచనలో లేదు లోపం...

మరెందుకు? అందరూ ఆలోచించేది ఒక్కటే.. మతం! జనం!! సంఘం!!!

అబ్బాయి మంచివాడే.. కానీ, మతాలు వేరు...
మంచివాడు కనుక అభ్యంతరం లేదు... కానీ, సంఘంలో పేరు..
చేసేది మంచి పనైతే సొసైటీ కోసం ఆలోచించాల్సిన పని లేదు.. కానీ, జనం ఏమనుకుంటారు?..

ఇవే సందేహాలు... ఎంతో గౌరవమైన కుటుంబం....
తర్వత పరిస్థితి ఎలా ఉంటుందో?....

అయితే ఈ ఆలోచనలేవీ నిలవలేదు
అతని మంచితనం ముందర!!!!

పెళ్ళి అనే శాశ్వత బంధానికి కావాల్సింది నమ్మకం కానీ మతం కాదు...
ఇరువురి మధ్య ఉండాల్సింది ప్రేమ కానీ సంఘం కాదు... జనం కాదు...

అంటూ ఇరు కుటుంబాలు వచ్చిన ఏకాభిప్రాయానికి వందనాలు....
అంత పెద్ద మనస్సుతో అర్థం చేసుకున్న తల్లిదండ్రులకు వారు జన్మించినందుకు కృతజ్ఞతలు...
అలా సృష్టించి, పుట్టించిన ఆ దేవునుకి ఆత్మసంతృప్తితో నమస్కారాలు.....

ఆ దైవ లీలతో ప్రేమగా మారిన ఆ పరిచయం, స్నేహం....
ప్రేమికుల రోజున జరిపించాయి వారి నిశ్చితార్థం....
అదే వారి వివాహ నిశ్చయం... వింత అనుభవం...
అర్థం కాని అద్భుతం,... ప్రేమపై నమ్మకం....
ప్రేమలో విశ్వాశం.... అందుకు వారి ప్రేమే నిదర్శనం....
ఈ ప్రేమికుల రోజే సాక్ష్యం....
ఆదివారం (14-02-2010)కి గడిచేను ఒక సంవత్సరం...

సంతోషంగా... పరస్పర సహాయ సహకారాలతో....
అందరి ఆశీస్సులతో.... దేవుని చల్లని దీవెనలతో....
అమ్మ మనస్సు రెట్టింపు సంతోషంతో.....
కూతురి సంతోషంతో.... అల్లుడు కాదు కొడుకులా ఉంటున్న అల్లుడిని చూస్తున్న సంతోషంతో.......

రెండు జీవితాలు

అరమరికలు లేని వయసు
అలుపన్నదే ఎరుగని తనువు
ఏదైనా చేయగలనన్న మొండి దైర్యం
ఏదో చేసేయాలన్న సాహసం
అది మంచో, చెడో ఆలోచించలేని
స్థితిలో ఉన్న లేలేత మనసు
ఎగిరెగిరి పడే లేడి పిల్లలా
పూర్తిగా వికసించని మొగ్గలా
పౌర్ణమి ఇంకా రాక, ఆకాశంలో
సగం పరుచుకున్న వెన్నెలలా
ఎటువంటి బాధ్యతా లేకుండా
ఒళ్ళంతా నిండిన అహంకారంతో
స్నేహితులతో కబుర్లతో, షికార్లతో
అప్పుడప్పుడు చదవాలని గుర్తొస్తే
పుస్తకం తిరగేస్తూ, లేదంటే ఆటలతో
కాలం గడిపేస్తున్న ఆ అబ్బాయి!

పున్నమి నాడు నిండు జాబిలిలా
చిగురిస్తున్న ఆకులతో ఉన్న వసంతంలా
అందంగా మెరిసే చంద్రబింబంలా
అమ్మా నాన్నల అనురాగంతో
అక్కా తమ్ముడి ఆప్యాయతతో
ఆ నలుగరే తన లోకంగా
అయిదో వ్యక్తే అనవసరమనుకుంటూ
మరో ప్రపంచమే వద్దనుకుంటూ
ఎంతో సరదాగా ఆడుకుంటూ
అందర్నీ తన చిలిపితనంతో నవ్విస్తూ
అల్లరి చిల్లరిగా తిరిగే వయసు నుండి
అణకువుగా ఉండే వయసుకు
తనకు తెలియకుండానే ఎదిగిన ఓ అమ్మాయి!!

జీవితంలో ఎదగడానికి ఉపయోగపడేది చదువు
జీవితాంతం నిశ్చింతగా ఉండేందుకు ఉండాలి చదువు
అందుకే,
చదువుల తల్లి నిలయమైన ఓ దేవాలయం
దేవాలయం లాంటి ఆ విద్యాలయం
అర్చకుల్లాంటి అధ్యాపకులున్న ఆ నిలయం
చదువుకోవాలన్న కాంక్షకులకు సువర్ణావకాశం
ఆ అవకాశాన్ని వినియోగించుకోవాలని
జీవితంలో మంచి స్థానంలో స్థిరపడాలని
జీవితాన్ని ఆనందమయం చేసుకోడానికి.........

కలువ వంటి కళ్ళల్లో ఉన్న బెరుకును
గుండె లోతుల్లోకి నెట్టేస్తూ
నాజూకైన పాదాల్లో పుడుతున్న వణుకును
నరనరాల్లోకి నెట్టేస్తూ
అడుగుపెట్టిందా అమ్మాయి ఆనందంగా.....
మొదటి రోజు జరిగాయి పరిచయాలు
వికసించాయి స్నేహ పరిమళాలు
మొదలయ్యాయి పాఠాల బోధనలు
అంతలోనే తన తెలివికి వచ్చాయి ప్రశంసలు
ఇక తిరుగులేని ఉత్సాహం
తరిగిపోని ఉల్లాసం, ఇలా
రెండు, మూడు ...... అన్ని రోజులు
ఎంతో సంతోషం, క్లాసులో ప్రథమ స్థానం..

చల్లదనాన్ని కోరుకుంటే చిరుగాలి వస్తుందనుకుంది
అడకుండాన్నే దేవుడు వరాలిస్తాడనుకుంది
తనకేం తెలుసు?
చిరుగాలికి బదులు పెను తుఫాను వస్తుందని
అడక్కుండానే అమ్మయినా అన్నం పెట్టదని
అయినా సరే,
తనను సృష్టించిన దేవుడు సకలం మంచే చేస్తాడని
అంతా బావుంటుందనే తలంచింది??!!!

అనుకున్నట్లే జరుగుతుండడంతో మనసంతా సంతోషం
అంతా హాయిగా సాగిపోతున్న తరుణంలో
తన స్నేహితుల్లో ఒకడుగా చేరాడు
ఏ మాత్రం బాధ్యత లేని ఆ అబ్బాయి
కానీ నాకేం పోయిందనుకుంది ఆ అమ్మాయి
నలుగురితో పాటే తనూను అనుకుంది
స్నేహితులందరినీ సమానంగా భావించింది
అందరితో చేసినట్టే తనతోనూ స్నేహం చేసింది
కానీ,
ఆ అబ్బాయికి మాత్రం ఆ అమ్మాయి ముందే తెలుసు
చందమామ కోసం ఎదురు చూసే రాత్రిలా
వాన రాక కోసం ఎదురు చూసే పంటలా
విజయం కోసం వేచి చూసే వీరుడిలా
అవునా? కాదేమో? ఏమో?
ఎంతగానో ఎదురు చూశాడు, వేచి ఉన్నాడు
ఎదురు పడగానే స్నేహమన్నాడు.......
నవ్వించాడు, ఏడిపించాడు, పోటీ పడ్డాడు
ప్రతీ దానిలోనూ, స్నేహమన్నాడు.....

పరిస్థితుల ప్రభావమో, స్నేహితుల ప్రోత్సాహమో
మనసు పెట్టిన ప్రలోభమో, వయసు చేసిన ప్రమాదమో

ఆ రోజు శుభప్రదమైన శుక్రవారం
ఏప్రిల్ రెండో వారంలో ఓ డే
ప్రత్యేకంగా సంబరం చేసుకునే డే
అందరికీ నచ్చే రోజున వచచే గుడ్ఫ్రైడే..

సూర్యాస్తమయం, సంధ్యా సమయం
పగలంతా అలసి కాసేపు రిలాక్సయి
తిరిగి సాయంకాలం ఎక్స్ట్రా క్లాసులో
పాఠాలయి, పుస్తకం తిరగేస్తున్న వేళ

చేరాడు ఆ అబ్బాయి ఆ అమ్మాయి పక్క
కొంతసేపు పాఠాలు, మరి కాస్సేపు మాటలు
అయ్యాక ఇచ్చాడు ఆమెకో మడిచిన కాగితం!!

ఏమిటా అని ఆత్రంగా తెరిచిన ఆమెకు
కలిగింది అకస్మాత్తుగా ఆశ్చర్యం
ఏమీ అర్థం కాలేదు, ఒక్క నిమిషం
అంతా అయోమయం, గందరగోళం
ఏంటీ అబ్బాయి వైనం?
మూడే పదాలున్న ఆ కాగితం
నిదానంగా ఆలోచించకపోతే
జీవితాన్నే మలుపు తిప్పే భయంకర పత్రం
తెలివితక్కువ కాని ఆ అమ్మాయి
టక్కున తేరుకుని అతన్ని మందలించి
పూర్తిగా మాట్లాడడం మానేసింది..

అనుకున్న పని సాధించకపోతే ఎలా?
'ఛీ' అన్న ఆమేతో 'రా' అనిపించకపోతే ఎలా?
అవమానం కాదా నలుగురిలో
అందుకే అసహనాన్ని దిగమింగి
అంతులేని సహనంతో ప్రతీరోజూ
ఆ కాగితంలో ఉన్న పదాలు
ఆమె వెంటపడీ మరీ చెప్పేవాడు

తిట్టినా, ఛీ కొట్టినా, బెదిరించినా
రోజూ ఒకటే పని, అదే పని
చెట్టుదిగని బేతాళుడిలా
పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా
ఏ పనైనా మర్చిపోయేవాడేమో
ఈ మూడు పదాలను కాదు
వాటిని ఆమెతో చెపపడం మర్చిపోలేదు.....

ఆమెకు బయటికి వెళ్ళాలంటే భయం
అతను కనిపిస్తాడని కాదు
అతని మాటలను వినాల్సి వస్తుందని
ఆమెకు స్నేహితులతో మాట్లాడాలంటే భయం
వాళ్ళేదో అంటారని కాదు
వాళ్ళలో ఆ అబ్బాయి కూడా చేరుతాడేమోనని!!

"దేవుడా! ఎందుకిదంతా చేయిస్తున్నావు
ఆ అబ్బాయిలో మార్పే రాదా?"
అంటూ వేడుకునే సందర్భంలో
తనలో తాను పడే సంఘర్షణలో
కాలం చేసిన ఇంద్రజాలంతో
దూరంగా వేరే చోటుకి వెళ్ళిపోయాడు
హమ్మయ్య......

మళ్ళీ కొత్త వసంతం వచ్చింది
ఆ అమమాయి జీవితానికి వెలుగునిచ్చింది
ఇంకంతా హాయే కలుగుతుంది
జీవితంలో తిరుగులేదనుకుంది.!

రిస్కు లేక లైఫ్ ఉంటుందా?
జీవితమంతా సుఖమే ఉంటుందా?
తాను వెళ్ళిన దూరం తక్కువే కావడంతో
తరచూ వెనక్కి వస్తూనే ఉండేవాడు
ఆమెను కలుస్తూనే ఉండేవాడు
ఆ మూడు పదాలు చెప్తూనే ఉండేవాడు!...

"దేవుడా! ఇతనికి ఆ దూరం చాలదు
ఇంకా చాలా దూరం తీసుకుపో!"
అంటూ వేడుకునే సందర్భంలో
తనలో తాను పడే సంఘర్షణలో
దగ్గర, మనుషుల్ని దూరం చేస్తుంది
దూరం, మనుషుల్ని దగ్గర చేస్తుంది
అన్నట్లుగా, కాలం చేసిన ఇంద్రజాలంతో
ఓ రోజు ఆమెలో ఏదో అలజడి
గుండెలో మోగే ఏదో సవ్వడి
ఆ అబ్బాయిని చూడాలని, అతన్ని కలవాలని
తనతో అవే మూడు మాటలను చెప్పాలని

ఒకటే ఆత్రం, మనసు చేసింది మారాం
ఎదురు చూసింది అతని రాక కోసం!......

అంతలోనే తిరిగింది కాలం
అతన్ని కలిసిన క్షణం, చెప్పలేని ఆనందం
మనసులో మాట, అనుకున్న మాట చెప్పింది

I Love You
I Love You
I Love You........

ఇద్దరి మనసుల్లో అంతులేని ఆనందం
ఆకాశమే హద్దుగా రేగిపోవాలన్న సంతోషం
బాధ్యతలను మరువకూడదన్న ఒప్పందం
ముందుగా జీవితంలో స్థిరపడాలన్న నిశ్చయం
తర్వాత తీసుకోవాలనుకున్నారు పెద్దల సమ్మతం
ఎప్పుడూ హద్దులు దాటకుండా చేసిన పోరాటం
జీవితాంతం కలిసి ఉండాలన్న ఆరాటం
అన్నీ కుదిరాక చెప్పలేనంత ఉల్లాసం.....

ఆ ఉల్లాసంతో, చేసుకున్న బాస్లతో
జీవితాన్ని ముందుకు సాగిస్తున్న ప్రయాణంలో

ఎదురైందో ఊహించని ప్రమాదం

ఆ అబ్బాయి నచ్చక దూరంగా తీసుకెళ్ళీపో
అని ఒకప్పుడు దేవుడికి ప్రార్థన చేసింది, కానీ

ఆ అబ్బాయి నచ్చాక ఇద్దరినీ ఒకటి
చేయమని వేడుకోవడం మరచింది!!
తనకేం తెలుసు?

అన్నీ ఆ దేవుడికి ప్రత్యేకంగా చెప్పాలా?
తానే కదా సకలం చేస్తాడని తలచింది.
ఇలా జరుగుతుందని ఎలా ఊహిస్తుంది?
అయితే తన పూజకు ఎంతో బలముంది
తాను తనకు దూరంగా తీసుకెళ్ళమని
వేడుకుంటే, ఆ దేవుడు ఏకంగా

సుదూర తీరాలకు, అనంత లోకానికి
అందనంత దూరానికి, అందుకోలేనంత దూరానికి
తన దగ్గరికే తీసుకెళ్ళిపోయాడు
ఊహించని ఆ మలుపు, ఎప్పటికీ రాదు మరుపు....

ఇప్పుడేం చేయాలి? విధి రాతను చూస్తూండాలి.....
ఇంకేం చేయాలి??????????

(ఇది వాస్తవంగా జరిగిన, జరుగుతున్న జీవితం)

డార్క్నెస్ విజబుల్

విలియం గోల్డింగ్ ఆధ్యాత్మిక, నిరాశమయ, కల్పిత నవలా రచయిత. ఆయన రాసిన కథలు ఎంతో వినోదకరంగా, ఉత్కంఠభరితగా ఉంటాయి. చదవడానికి ఎక్కువ ప్రయత్నం చేయనక్కర్లేకుండా మనకు తెలియకుండానే చివరి వరకూ ఇష్టంగా చదివేలా ఉంటాయి. 20వ శతాబ్దపు సాహిత్యానికి మంచి కథలను నవలల రూపంలో అందించారు. వాటిలో ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోదగింది "డార్క్నెస్విజబుల్". 1979లో పబ్లిషైన ఈ నవల 'జేమ్స్టైట్ బ్లాక్ మెమొరియల్ ప్రైజ్' ను గెలుచుకుంది. రెండో ప్రపంచ యుద్ధం గోల్డింగ్పై ఎటువంటి ప్రభావం చూపిందో తెలుస్తుంది. నిప్పుతో ప్రకాశింపజేయబడిన ఓ చీకటి పుస్తకమిది. ఈ ప్రపంచంలో దుర్మార్గానికున్న ఆధిక్యత, దాని ఆధిపత్యాన్ని తెలియజేయాలనే ఉద్దేశంతో ఈ నవలను రచించారు గోల్డింగ్. ఈ నవలా పరిచయం మీకోసం......

మంచికీ, చెడుకీ మధ్య జరిగిన పోరాటం నుండి భౌతికంగా తప్పించుకోవడానికి చేసిన స్వాభావికమైన సాధుత్వం, నిరంతర ప్రయత్నాలకు టెర్రరిజాన్ని కాస్త జోడించి ఆధునిక సంద్ర్భానుసారంగా ఈ కథను అల్లారు. డార్క్నెస్ విజబుల్ నైతికాంశాల్లో ఖచ్ఛితమైన తీర్పునివ్వడంలో ఉన్న కష్టాలను అన్వేషిస్తుంది. వ్యక్తుల పతాక స్థాయి ప్రవర్తన, విపరీతమైన సాధుత్వం, వాళ్ళకున్న శాపాలు, వాళ్ళు పడే బాధలు ఇలా వాళ్ళ అంతరాత్మల్లో జరుగుతున్న వివాదాలను భరించే సామర్థ్యం ఉన్న వారు రక్షింపబడతారా లేదా నశిస్తారా అన్న చివరి ఫలితాన్ని ఇది చూపిస్తుంది. మరో వైపు ఈ అధ్యాత్మిక ప్రపంచంలో మన చుట్టూ, మనకు చేరువలో ఉన్న కొన్ని రహస్యాలు ఎంతో మందికి కనిపిస్తాయి లేదా తెలియకుండానే దాటి వెళ్ళిపోతాయి. ఇలా ఆధ్యాత్మిక పరిణామాల్లో జీవిస్తూ వ్యతిరేక భావాలతో ఉన్న రెండు పాత్రలనుపయోగించి గోల్డింగ్ ఈ రహస్యాలను ప్రవేశపెట్టారు. ఆ పాత్రలే మ్యాటీ, సోఫీ.

మాటీ భౌతికంగా అందంగా లేకపోయినా తన ప్రపంచంలో నిస్వార్థ ప్రేమ, అంకిత భావాలతో ఒక సాధువులా జీవిస్తాడు. తనకి వ్యతిరేకంగా సోఫీ దుర్మార్గ శక్తులకు ప్రతినిధిగా ఉండే అందమైన యువతి, తన కౄర ప్రవర్తనతో, జీవితంపై సాధారణ దృక్పథంతో ప్రపంచ వినాశనానికీ, అవ్యక్త స్థితికీ ప్రేరణ కలిగేలా ఉంటుంది, అలానే ప్రేప్రేపిస్తుంది. అన్నింటినీ ఆ దేవుడే చూస్తాడన్న నమ్మకం మ్యాటీదైతే, అవకాశం కోసం ఎదురు చూస్తుంది సోఫీ.ఈ నవల రచన తీరు ఒక్కో పాత్రను సులభంగా అర్థం చేసుకునే రీతిలో ఉంటుంది. మ్యాటీ స్వచ్ఛమైన క్రీస్తు ప్రతిమగా వర్ణించబడ్డాడు. ఎందుకంటే ఈ నవలలో మ్యాటీ అగ్ని ప్రమాదం నుండి తప్పించుకున్న ఓ మంచి వ్యక్తి. ఇంకా చెప్పాలంటే, ఎక్కడ నుండి వచ్చాడో అంటే ఏ ప్రాంతానికి సంబంధించిన వాడో తెలియదు కానీ మంటల్లో నుండి అద్భుతంగా, అంతే ఆశ్చర్యంగా బయటకొస్తాడు. తన ఎడమ వైపు ముఖ భాగం పూర్తిగా కాలిపోయి మాట్లాడలేని స్థితిలో ఉన్న మ్యాటీని అక్కడున్న కొంత మంది వ్యక్తులు ఆసుపత్రిలో చేర్చి, మ్యాటీ ఎవరనేది తెలుసుకోవడానికి చేసిన ప్రయత్నాలన్నీ విఫలం కావడంతో వారే తనకీ రెండు క్రీస్తు పేర్లు మాథ్యూ, సెప్టిమస్గా పెట్టి పిలుస్తారు. తరువాత, మ్యాటీగా గుర్తించబడిన తనని స్కూలుకి పంపించినా అక్కడున్న పిల్లలతో, టీచర్లతో సరిగ్గా మాట్లాడలేకపోవడం, తన అందవికార ఆకృతి వల్ల ఏ పనీ చేయలేక బాధపడ్డ మ్యాటీ, కొంత మంది విద్యార్థులు, పెడిగ్రీ అనే ఓ టీచర్ సహాయంతో కాస్త చురుగ్గా తయారవుతాడు. అయితే అంతలోనే తన సహచర విద్యార్థి హెండర్సన్ అనుమానస్పద స్థితిలో మరణించడం, తన అభిమాన టీచర్ పెడిగ్రీపై అనుమానంతో ఆయన్ని జైలుకు తీసుకెళ్ళే సమయంలో అదంతా మ్యాటీ తప్పేనని, తన వల్లే అంతా జరిగిందన్న ఆయన మాటలకు మ్యాటీ ఎంతో అపరాధ భావనతో బాధపడి, హెన్డర్సన్ వినాశనానికి ఆధ్యాత్మిక శక్తి ప్రభావముందా అని అర్థం కాని ఆ వయసులో ఆలోచిస్తూ అయోమయంలో ఏం జరిగిందో అక్కడ హెడ్ మాష్టర్కి స్పష్టంగా చెప్పలేక పోవడంతో తననా స్కూలు నుండి పంపించేయడం, ఆ తరువాత ఎక్కడికి వెళ్ళినా అతన్ని తీస్కరించడంతో మ్యాటీ ఓ సంచారిలా మారిపోతాడు.

తరువాత అసలీ ప్రపంచంలో ఏం ఉందో, అంతకన్నా ముందుగా తనను తాను తెలుసుకోవాలని వేరే దేశం వెళ్ళి ఎన్నో సాహస కార్యాలు చేస్తాడు. మ్యాటీ మంచితనానికి వ్యతిరేకంగా ఇద్దరు కవలలు సోఫీ, ఆంటోనియాలు తమ వయసుకు మించిన దుర్మార్గాలు చేస్తుంటారు. సోఫీ, టోనీలు సహజ దుర్మార్గాన్ని ముఖాలకు తొడుకున్నట్లుగా ఉంటారు. ఆ కవలలు భౌతిక అందం వారి అంతఃచీకటిని దాచితే, మ్యాటీ నిరాకారమైన ముఖమ్, శరీరం తనలో దాగియున్న మంచితనాన్ని తెలియకుండా చేశాయి. కొన్ని సౌమ్య శక్తులు మ్యాటీ, సోఫీలను వ్యతిరేక దిశల్లో అభివృద్ధి చేశాయి. మ్యాటీ తనకు తానుగా అధ్యాత్మికంగా, నిర్మాణాత్మకంగా మారితే, సోఫీ ఏ మాత్రం మంచి లేకుండా, తన దుర్మార్గ ఆలోచనల్ని ప్రజలు అంగీకరించేలా వారిని ప్రేరేపిస్తుంది. ఈ నవల రెండో భాగం చివర్లో ఒక పిల్లడిని కిడ్నాప్ చేసి, తనని హింసించి, చమ్పేయాలనుకున్న సోఫీ దుర్మార్గం బయటపడితే, మ్యాటీ మంచితనపు శక్తులతో ఆ పిల్లాడిని రక్షించి తన మంచితనాన్ని నిరూపించుకున్నాడు. మంచి, చెడుల మార్గాలైన మ్యాటీ, సోఫీలు ఏ విధంగా ప్రభావితం చెందారో తెలుసుకోవచచు. మంచి, చెడుల మధ్య జరిగిన పోరాటంలో వాళ్ళు పడ్డ సంఘ్ర్షణను గమనించగలం.

ఇక మూడో భాగం, అధ్యాత్మిక ఏకాంత వాస స్థితిని చూపిస్తుంది. అడ్డులు, అడ్డుగోడలు మనుషులతోనే నిర్మించబడతాయి. వాటిని కూల్చేయాలి. ఇది మ్యాటీకి సాధ్యమేనని చెప్పారు. క్రీస్తు ప్రతిమ కనుక అంతరాల్లో ఉన్న రోదనను ఆపగల శక్తి మ్యాటీకున్న వరం. గొప్ప బలంతో మానవ దుర్మార్గం, వారు చేసే పాపాల కోసం విచారిస్తూ, ఇంకా మానవత్వం పై ప్రేమను చూపిసతూ నిశ్శబ్దంగా సంభాషంచగలడు. దానికి ఉదాహరణగా తన సహచరుడు హెండర్సన్ మరణం విషయంలో బంధించబడిన పెడిగ్రీ విడుదలయ్యాక మ్యాటీ అతన్ని కలిసి ఎంతో ఆప్యాయంగా మాట్లాడి తన గురుభక్తిని చూపించాడు. మ్యాటీని క్రీస్తు త్యాగంతో పోల్చి చూపించారు గోల్డింగ్.

అయితే ఈ నవల ముఖ్య ఉద్దేశం అంతిమ తీర్పుగా కనపడిన అలాంటి తీర్పేదైనా వచ్చిందా అంటే ఖచిఛితంగా రాలేదని చెప్పొచ్చు. ఇక్కడ ఎవరూ శిక్షింపబడలేదు, ఎవరూ హర్షించబడలేదు. ఈ నవల ఒక్క తీర్పుకో, మంచితనానికో సంబంధించింది కాదు. నైతికాంశాల్లో అంతిమ తీర్పు పొందడం ఎంతో కష్టమని చెప్పడం మాత్రమే. అయితే ఇక్కడ మ్యాటీ ఆత్మగా, సోఫీ శరీరంగా వర్ణించడం జరిగింది. కానీ ఆధ్యాత్మికతలో ఉన్న నిజాన్ని ఖచ్ఛితత్వాన్ని ఖచ్ఛితంగా చెప్పలేం. ఇంకా ఆ ఆధ్యాత్మికతతో మ్యాటీకున్న సంబంధ్మేంటో కూడా చెప్పలేం. మ్యాటీకి అసాధ్యమైన డిమాండ్లను చేస్తున్న ఆత్మలో ఉన్న అసలైన అంశాన్ని కూడా చెప్పలేం.

కానీ, ఈ డార్క్నెస్ విజ్బుల్లో ఒక అందవికారమైన, ఎవరూ తాకడానికి కూడా ఇష్టపడని, అందరూ ధూషించే ఓ వ్యక్తి తనలోని అపారమైన ఆత్మవిశ్వాసంతో ఒక్కడే ఒంటరిగా దుర్మార్గానికి వ్యతిరేకంగా చేసిన పోరాటంలో సాధించిన విజయం మానవుల ధైర్యానికి ఒక ఉత్సాహం, ఉల్లాసం, ప్రోత్సాహాలకు చిహ్నం.

పడుగు పేకల మధ్య జీవితం

శీలా వీర్రాజు మంచి కథా రచయిత, నవలా రచయిత, చిత్రకారుడు, కవి, ఇంకా వివిధ రూపాల్లో ఎంతగానో ఎదిగిన ఒక మహా వ్యక్తి. కవిత్వాన్ని వచన రూపంలో చెప్పిన తీరు అందరికీ అర్థమయ్యే రీతిలో ఉంటుంది. ఈ విధంగా వచన కవిత్వాన్ని వివిధ అంశాలపై రాశారు. అలా ప్రచురితమైన అన్ని కవితలను ఒకే సంపుటిలో అందచేయాలనే ఉద్దేశంతో ప్రచురించిన పుస్తకం, "శీలా వీర్రాజు కవిత్వం". ఆరు వచన కవితలు, కొన్ని విడి కవితలతో కలిసి ఉన్న ఈ పుస్తకం ఒక్కటి చాలు ఆయన సాహిత్యాభిలాషని, జీవితానుభవాలను, జీవిత విశేషాలను సులభంగా తెలుసుకోవడానికి. ఈ ఆరు వచన కవితల్లో ఒకటైన 'పడుగు పేకల మధ్య జీవితం' ఆయన ఆత్మ కథకు రూపం. పడుగు పేకల మధ్య జీవితం అనగానే ఎవరైనా బడుగు ప్రజల జీవితం అనుకుంటారు కానీ నిజానికి ఇది ఆయన సొంత జీవితం. ఆ పరిచయం ఇప్పుడు మీకోసం....

ఆత్మకథను కథగా రాయడం తేలికే. కానీ దాన్ని కవితగా, నలుగురికీ సులభంగా అర్థమయ్యే రీతిలో రాయడమంటే మాటలేం కాదు. అలాంటిది తన ఆత్మ కథను కవితా రూపంలో ఉంచి, అది చదివిన వాళ్ళు తాము కూడా తమ స్వీయ జీవితాన్ని కూడా అలా రాస్తే బావుంటుందన్న భావనకు రాగలగడం దీని ప్రత్యేకత. ఈ కవితలో మూడు భాగాలున్నాయి. మొదటి భాగంలో ఎం తో సరదాగా సాగిన ఆయన బాల్య జీవితం,అందరికీ తమ జీవితాలకు ఎంతో ఉపయోగపడే చదువును రెండో భాగంలో, ఆ తరువాత జీవితాన్ని ఆనందమయం చేసుకోడానికి, ఆర్థికంగా ఏ ఇబ్బందులు పడకుండా ఉండేందుకు కావల్సిన ఉద్యోగం, ఆ క్రమంలో ఆయన చేసిన ప్రయత్నాలు, ఎదుర్కొన్న బాధలు, చివరిగా జీవితానికి చివరి దాకా, తోడుగా ఉండేందుకు చేసిన ప్రయత్నం, పెళ్ళి అనే అంశాలను మూడో భాగంలోనూ తనదైన శైలిలో కవీత్వీకరించారు. జీవితం అంటే ఇలాగే ఉంటుందని, ఒడిదుడుకులెదురైనా మంచి కుటుంబం, స్నేహితులు, ముఖయంగా ఏదైనా సాధించాలన్న తపన ఉంటే తప్పకుండా మనం మన జీవితాన్ని ఆనందమయం చేసుకోవచ్చన్న విషయం స్పష్టంగా తెలుస్తుంది.

ఎటువంటి కష్టాలు లేకుండా ఎంతో ఆనందంగా సాగే బాల్యం ఆయన జీవితంలో ఎలా సాగిందో చెప్పిన తీరు, ఆయన నివసించిన ప్రాంతం, గోదావరి వర్ణన, ఆ రోజుల్లో జరిగిన యుద్ధ సమయంలో ఎలా ఉండేది, తనకు చదువు చెప్పిన గురువులు, తనలోనూ బొమ్మలు వేసే ఓ కళ దాగుందని తెలిసి కలిగిన ఆనందం, పండుగుల వేళ జరిగే ఉత్సవాలు, స్నేహితులతో కలిసి ఆడిన ఆటలు అన్నీ కళ్ళకు కట్టినట్లు, మనసుకు హాయి కలిగేట్టు వివరించారు.

ఇరుకు గదుల ఇంట్లో ఉమ్మడి కుటుంబంతో ఆర్థికంగా కొన్ని ఇబ్బందులున్నా అభిమానం, ఆప్యాతలున్న చోట కష్టాలైనా కనుమరుగవుతాయాని ఇట్టే అర్థమవుతుంది ఆ వచన కవిత ద్వారా. తన భవిష్యత్ సాహిత్య జీవితానికి బాల్యంలోనే పునాది పడిందని చెప్పడంలో ఆనందం కనిపిస్తుంది. ఏదైనా మంచి పనుల్లో విజయం సాధించినందుకు పరోత్సాహకరంగా ఇచ్చే కానుకల్లో, వాటినిచ్చిన వ్యక్తుల గొప్పతనాన్ని పరిశీలించాలని కూడా తెలుసుకోవచ్చు మనం. ఇలాంటి మంచి అంశాల్ని, జీవిత సూత్రాల్ని తన బాల్యం ద్వారా తెలుసుకుంటూనే మనకు తెలియకుండా రెండో భాగానికి చేరుకుంటాం.

బాల్యం అయిపోయింది. ఎంతో ఆనందంగా ఉండాలి, అందంగా కన్పించే ప్రతీ వాటినీ ఆస్వాదించాలన్న కోరిక ఒక వైపు, మరో వైపు రాబోయే జీవితంలో ఆనందంగా ఉండాలంటే వచ్చిన ప్రతీ అవకశాన్ని ఆచి తూచి ఆలోచించి, సద్వినియోగపరుచుకుంటూ, విద్యను అశ్రద్ధ చేయకుండా ఎంతో జాగ్రత్తగా ఉండాల్సిన కౌమార దశ. అందుకేనేమో యావదాంధ్రలోనే మొట్టమొదటి కళాశాలలో తానూ ఒక విద్యార్థినని గర్వంగా చెపారు శీలా వీర్రాజు. పెద్దవాళ్ళకు భారం కాకుండా ఓ పక్క చదువుకుంటూ, మరో పక్క తమలో ఉన్న వేరేదైనా కళను ప్రదర్శిస్తూ, తద్వారా ఎంతో కొంత సంపాదిస్తూ, లేదంటే బాగా చదివి స్కాలర్షిప్ల ద్వారానైనా కొంత మొత్తాన్ని పొందుతూ, తమ తల్లిదండ్రుల బాధ్యతలో కొంతైనా తలకెత్తుకుని, తమ వంతు బాధ్యతను నిర్వర్తించవచ్చని, చదువుకునే విద్యర్థులు ఓసారి ఆలోచించుకునేలా చేస్తుందీ కవిత. అయితే ఏదైనా సాధించలంటే ఆత్మవిశ్వాసంతో ఉండాలే కాని ఆత్మాభిమానాన్ని కోల్పోకూడదు. అలా చేయాల్సి వస్తే ఆ పని ఆ విధంగా చేసే కన్నా చేయకుండా ఉండడమే మేలన్నది తాను నేర్చుకున్నారు, తన జీవితానుభవం నుండి మనమూ నేర్చుకోగల మంచి పాఠం.

ఇక ముఖ్యమైంది జీవితంలో స్థిరపడడం. ఈ విషయంలో ఎక్కడా ఏ విధంగా రాజీ పడకూడదని మనకిష్టమైంది చేస్తేనే త్రుప్తిగా, సంత్రుప్తిగా ఉండగలమని ఋజువైందీ కవితలో మరోసారి. అందుకు తగ్గట్టే ప్రభుత్వ ఉద్యోగమొచ్చినా ఆయనకిష్టమైన సాహిత్య రంగంలోనే సంపాదకునిగా స్థిరపడాలనుకున్నారు. అందుకు వేరే ఊరికి మారి అక్కడ ఎన్నో కష్టాలు పడినా ఇష్టమైన ఉద్యోగం కనుక వదిలి వెళ్ళకుండా అక్కడే ఉండి ఆ ఉద్యోగంలోనే ఆనందాన్ని వెతుకున్నారు. అయితే ఇక్కడ ఇంకో విషయముంది, ఎంతిష్టమైన ఉద్యోగమైనా ముందుగా చెప్పినట్లు ఆత్మాభిమానాన్ని కోల్పోవాల్సి వస్తే మాత్రం ఆ ఉద్యోగాన్ని వదలక తప్పదు. అదే చేసారయన. కానీ, సధించాలన్న తపనుంటే ఒడిదుడుకులెన్నెదురైనా సరే తమలో కళ సజీవంగానే ఉంటుంది, అదే బతుకునీడ్చుకొస్తుందని, ప్రముఖులతో పరిచయాలు పెంచుకునేందుకు తోడ్పడుతుందని ఆయన సాహిత్య జీవితాన్ని చూస్తే అర్థమ్వుతుంది. దీనినే ఈ కావ్యం మూడో భాగంలో చూడొచ్చు.

తొలి జీతం, అందులో సగం అమ్మా నాన్నలకిస్తే ఉండే ఆనందం దాదాపుగా అందరూ అనుభవించేదే. ఆ అనుభవాన్ని మాటల్లోకంటే కవితా రూపంలో చక్కగా చెప్పారు. ఒక ప్లాన్ వేస్తూ ముందుకు సాగితే మనం ఒకటి, రెండు పనులకన్నా మరో ఒకటి, రెండు పనులు నీట్గా చేసి, పేరు, డబ్బు, కీర్తిలను సంపాదించుకోవచ్చ్చని, అయితే ఏ అంశంలోనైనా చేయాలన్న కసి, కృషి,తపనలు ఉండి తీరాలన్నది అందరూ గుర్తుంచుకోవాల్సిన సత్యం. స్నేహితులుంటే ఆ సరదనే వేరు. స్నేహానికి ఎంతటి విలువనివ్వాలో అంతే విలువనిచ్చారు కవి. స్నేహాన్ని ప్రేమగా చూడాలే కానీ, డబ్బుతో కొనకూడదన్న మరో వాస్తవాన్ని గుర్తు చేసారు.

కవి రచించిన ఇతర రచనలు, కవితలు, పొందిన సన్మాన, సత్కారాలను వివరించారు. పల్లెటూళ్ళ అందాలను, పట్నంలో ఏకాకి జీవితంలో ఉండే కష్టాలను, వాటిని తాను ఎదుర్కొన్న సందర్భాలను చెప్పారు. ఒకానొక సందర్భంలో ఆయనకు లభించిన గౌరవానికి గర్వపడ్డానని నిజాయితిగా, సగర్వంగా చెప్పుకున్నారు. ప్రత్యేకంగా మరో కవితను కూడా పొందుపరిచారు. అయితే జీవితమన్నాక కష్టసుఖాలుంటాయిగా. ఆత్మీయులను కోల్పోతాం, తల్లిదండ్రులను కోల్పోతాం. కానీ వాళ్ళున్న రోజుల్లోనే మనం మంచి పేరు తెచ్చుకుంటూ, తద్వారా మన తల్లిదండ్రులకు గొప్ప పేరు తెస్తే, అందుకు వాళ్ళు పొందే ఆనందం చాలదా మన జీవితానికి. అదే సాధించారాయన. అదే అందరం సాధించాలి. ఇలా తన స్వీయ చరిత్రలో బాల్యం నుండీ ఉన్న అమూల్యమైన తీపి జ్ఞాపకాలను, కొన్ని అవమానాలు, వాటికి ఆయన స్పందించిన తీరు, నేర్చుకున్న పాఠాలు, చదువుకోవాలన్న పట్టుదల, స్నేహం, సాహితీవేత్తలతో ప్రత్యేకమైన స్నేహం, పొందిన ప్రశంసలను వివరిస్తూ, సంగీత,సాహిత్యాల పట్ల ఎంతో మక్కువున్న ఆయన మేనమామ కూతురు సుభద్రా దేవితో జరిగిన తన వివాహం వరకే రాసి ముగించారు.

శీలా వీర్రాజు రాసిన వచన కవితా తీరు అద్భుతం, చేసిన సాహసం ప్రశంసనీయం.

శీలా వీర్రాజు వచనా కవిత్వం
రాగాలు పలికే సుందర జలపాతం
లోతైన భావాలున్న సముద్ర గర్భం
సులభంగా అర్థమయ్యే కావ్యరూపం
ఈ అద్భుతం నిజంగా ప్రశంసనీయం
కాగలదు అందరికీ మార్గదర్శకం.